چهره ای متفاوت از طبیعت در فلات ایران، منطقه ای وسیع سراسر از سنگ های آتشفشانی در دشت لوت… سکویی به ارتفاع ۱۲۵ متر بلندتر از زمین های اطراف و وسعتی در حدود ۱۵۰ کیلومتر مربع و دورنمایی متفاوت از کال شور تنها رود جاری در دل لوت، شگفتی خاصی را در این منطقه پدید آورده است… نام اینجا گندم بریان است.
باور کردن اینکه همچین فضایی در دل بیابان بوجود آمده باشد، بسیار دشوار است. اما این واقعیت محض است. باغ شازده ماهان به واقع یکی از شاهکارها میان باغ های ایرانی است. باغی که قدمت آن به دوره قاجار بر می گردد.
یکی از جذاب ترین مناطق ایران بی شک دشت لوت است، جایی که بواسطه هوای مطبوع در نیمه دوم سال میزبان گردشگران است، و مجموعه ای از زیباترین جاذبه ها را برای میهمانان خود به نمایش می گذارد، شهداد در صد کیلومتری شرق کرمان محور گردشگری کویری این منطقه است…
پیشنهاد دوتا از دوستان و هوای آفتابی پاییز امسال مارو راهی جاده چالوس کرد که بریم، بریم تا برسیم به دریا و بعدش جنگل های پاییزی تنکابن، هدف ما فلکده است، در قلب جنگلهای دوهزار که با به اوج رسیدن پاییز، دلبری رو هم به اوج خودش رسوندن. البته الان که دارم این متن رو می نویسم منطقه مازندران با برف و سرمای شدید و قطع گاز و برق و بحران سرما و شرایط زمستونی رو بروست.
با شکوه و زیبا شاید بخشی از صفت هایی باشد که بتوان به آن نسبت داد. باید رفت و رفت تا به بالای آن رسید و آنگاه است که چشمه ای دیگر از زیبایی های آن نمایان می شود. این خلاصه در توصیف قله ای جنگلی و خاص با نام قلعه ماران است. قلعه ماران(موران یا میران) نام قله ای در جنوب شهر رامیان در استان گلستان است. کوهی جنگلی و کاسه در قله آن که فضای مسطح بزرگی دارد و می تواند مقصدی یک یا دوروزه برای علاقه مندان به جنگل و کوهپیمایی باشد.
نمی دونم اصل ماجرا از کجا شروع شد، فقط اینو می دونم که در زمان مناسب در مکان مناسبی بودم، اواخر مهر، ماه اول پاییز بود که از همهمه و جنجال این تهران لعنتی فرار کردیم و زدیم تو دل این زردا و نارنجیا، که امسال یه کمی زودتر رنگ عوض کرده بودند و با حضور خورشید و یه نسیمی که درختارو مجبور می کرد باله برقصن، دل و میکندن و چرخ زنان می اومدن که برسن به وصال گلهای زعفرون کوهی که پاییز رو بیشتر از باهار دوست دارن.
تجربه عبور از عرض البرز از مبدا روستای ابر شاهرود به مقصد شیرین آباد علی آباد کتول اونم توی روزای کوتاه پاییزی بس فراموش ناشدنی است. دلم می خواست برم و برم که از خستگی له بشم، برای اینکه لمس کنی باید بری جایی که کسی نباشه تکیه بدی به اون درخت بزرگه و باد برگ ریزونت کنه اونوقته که میفهمی پادشاه فصل ها پاییز یعنی چی وگرنه وسط شهرکه چیزی بجز شلوغی و آلودگی و شب نیست…
در ابتدا شاید با نام جواهرده روستای ییلاقی رامسر اشتباه گرفته شود، ولی اینجا جواهردشت است جایی در آن سوی دامنه های بلندترین قله گیلان، سماموس، دشتی مشرف بر دریای کاسپین…روستایی بر فراز ابرها… گشت و گذار تابستانه در ییلاق پیشنهادی برای لمس خنکای کوهستان است.
با خودرو بارها مسیر جاده ای را رفته بودم و برایم لذت بخش بود، اما این بار که با پای پیاده دل به جنگل زدیم فهمیدم هر دوتا طی طریق است”این کجا و آن کجا؟”پیمایش مسیر خلخال به اسالم در بخشهایی آنقدر زیبا بود که گاهی هنوز فکر می کنم رویایی شیرین بوده است، جنگلهای متراکم و ییلاقی زیبا و وهم آلود چنان در ذهن من نقش بسته است که افسوس و سودای سفر دوباره از من دور نمی شود…
حضور در آینالو فرصتی است برای تأمل در زیبایی و آرامش وصف ناپذیر طبیعت. منطقه ای در دل جنگل هایی مشابه جنگل های هیرکانی و اقلیم خزری که در نوع خود جاذبه ای بسیار زیبا در شمال غرب ایران محسوب می گردد.
رود مرزی ارس با سرچشمه گرفتن از کوهای ترکیه، بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر را طی میکند و در کنار مرزهای ایران پیچ و تاب می خورد تا خود را به دریای کاسپین برساند…این پیچ تاب رود ارس است که مرزهای ایران را بعد از عهدنامه ترکمانچای ۱۸۱۳ به شکل گوش گربه در آورده است. در طول این کیلومترها چشم اندازهای طبیعی زیبا با پیشینه تاریخی جای گرفته است که هریک در جایگاه خود بسیار پر اهمیت است. سفری در کنار ارس که از شهر اصلاندوز در نزدیکی دشت مغان آغاز شد و با گذشتن از کنار سد خداآفرین، عاشقلو، کُردشت، نوردوز و سیه رود به جلفا رسید و در ادامه هم نوا با ارس و گذشتن از کنار کلیساهای تاریخی،سد ارس و شهر پلدشت به آخرین نقطه ایران در شمال غربی(بالاترین عرض جغرافیایی ایران) یعنی چشمه ثریا در نزدکی کوه های آرارات ختم شد.
تشبیه نقشه ایران به گربه نشسته، یکی از زیباترین تشبیهاتی است که من در خاطر دارم، گوش ها و حتی صورت این گربه ی دوست داشتنی در طول تاریخ همواره بین روسیه، ترکیه و ایران دست به دست شده است، و در حین این بده بستان های گاها خونبار تبادل تاریخی و فرهنگی هم بوجود آمده است، کلیساهای شمال غرب ایران حاصل همین مبادلات فرهنگی هستند که از سال ۲۰۰۸ به ثبت جهانی رسیده اند…
استان اردبیل همیشه برای طبیعت دوستان وسوسه انگیز است، هوای بهار که رو به گرمی می رود، برای خنکای این خطه دل دل می کنم، اینبار مقصد ما ابتدا شهرستان مشکین شهر و بعد شهرستان گرمی (Germi) است از سایت باستانی شهر یری و پل معلق مشکین شهر و مقبره شیخ حیدر دیدن کردیم و در مرز جمهوری آذربایجان در روستای خان کندی طبیعتی بکر را به نظاره نشستیم.
در یکی از شبهای زمستانی در اوج ترافیک تهران، رادیو برنامه ای توصیفی از یک روستای منحصر به فرد در جنوب شرقی ایران پخش می کرد، توصیفات عجیبی از منظره اقیانوس و رمل های کویری به علاوه ی نخل های سر به فلک کشیده،مجری چنان از ساحل زیبا و تمیزش داد سخن گرفته بود که سنگینی ترافیک را به کل فراموش کردم و با پرواز چارتر یکطرفه در عالم خیال در سواحل دریای مَکُران و روستای درک( Darak) فرود آمدم…
در طول جاده ۱۰۰ کیلومتری جنوب شرقی ترین مرزهای ایران، از چابهار تا گواتر دنیایی از دیدنی هاست که ترکیب ساحل، کوههای مینیاتوری و دریای مَکُران مناظری ویژه را ایجاد کرده است. روستاهای کوچک و اسکله های محلی و قایق های پهلوگرفته و … از ویژگیهای این جاده در انتهای ایران است. جایی که شاید میتوانست ابتدای ایران باشد…
از زمانی که صحبت سفر به سیستان و بلوچستان پیش آمد، سودای دیدن گاندو در طبیعت، بزرگترین انگیزه ام بود، هرچند که بعدتر آنقدر اتفاق زیبا افتاد که گاندو به حاشیه رفت، در ادامه حرکت رو به جنوبمان در سیستان و بلوچستان از ایرانشهر راهی سرباز شدیم، جایی که به زعم همه بهشت طبیعت گردان است، مخصوصا با آن باغهای میوه اش که “هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد”…
با زابل و هامون در سیستان شروع کردیم و بعد از گذر کردن از زاهدان، میرجاوه و خاش در بلوچستان، حالا راهی ایرانشهر هستیم… ایرانشهر و بمپور برگی از تاریخ این استان پرجاذبه و معرفی نشده هستند.
سفر به استانی که تقریبا به اندازه مجموع سه کشور جمهوری آذربایجان، ارمنستان و گرجستان وسعت دارد، آنهم در زمانی کوتاه، سخت و مستلزم صرفه نظر کردن از برخی جاذبه هاست، از زاهدان به سمت مرز میرجاوه حرکت کردیم و طبق برنامه شب باید به خاش برسیم، دیدنی های این مسیر، زیاد و وقت ما اندک، بنابراین ما علاوه بر گشت کوتاهی در شهر میرجاوه، غار لادیز و گورستان هفتاد ملا را برای دیدن گلچین کردیم، و در آخر هم سری به روستای سنگان شهرستان خاش و سرو کهنسال آن خواهیم زد…
یکی از مهمترین آثار باستانی ایران بر روی یک بلندی در دل هامون جای گرفته است. زمانی این مکان، که به کوه خواجه موسوم است، همچون جزیره در میان هامون بود ولی اینک در بستر خشک دریاچه تشنه، جاده است که ما را به آن می رساند…آثار باستانی متعلق به دوره اشکانیان و ساسانیان در این مکان مقدس حکایت از تمدن کهن سیستان دارد.
حاشیه مرزهای شرقی میهنمان، در سیستان و بلوچستان بزرگ، بخشی از تمدن و تاریخ ما جای گرفته است. از تمدن هزاره های پیشین تا محوطه های باستانی و قلعه های تاریخی که همه اینها گواه بر تاریخ غنی این خطه از ایران است. سیستانی که زمانی هامون را در دل حود جای داده بود اینک مقصد نوروزی ماست و آماده ایم با وجود زمان تنگ و فشرده برخی از دیدنی های شاخص این بخش از استان را بازدید نماییم.
سفر به شهرستان دشتستان بخشی از سفر ما به استان بوشهر بود که به بازدید از شهر برازجان، نخلستان ها و آثار و تمدن باقیمانده از دوران هخامنشی منجر گردید. مرکز شهرستان دشتستان برازجان است و یکی از قطب های تولید خرمای ایران در دشتستان واقع است. جایی که این نخلستان ها از رودهای دالکی و شاپور تغذیه می کنند.
