دریاچه الندان در قلب هیرکانی(کیاسر، استان مازندران)

دوران عجیب کرونا، گریبانگیر دیدنی های طبیعی هم شده بود… یادم می آید تا نزدیک دروازه جنگلبانی رفته بودیم ولی آنجا اجازه ورود خودرو و حتی پیاده را نمی دادند. چه پاییز زیبایی بود… و چه حسرتی خوردیم…

امسال آخرای آبان ۱۴۰۲ در یک پاییز عجیب گرم، که میشد با یک تی شرت روز را به راحتی سر کرد، در روز آخر سفر به کیاسر، وقتی قصد برگشت به سمت تهران را داشتیم، به ناگاه ‌یاد الندان افتادیم… هیچ وقت از این نزدیک تر نمی توانستیم باشیم. مکثی کردیم و در خلاف جهت تهران، مسیر را به سمت الندان راندیم.
بعد از کمبرندی کیاسر به سمت ساری تابلوی الندان را پیش گرفتیم. کمی راندن در آسفالته حدود ۱۰ دقیقه و سپس خروجی راست، خاکی ۵ کیلومتری را که با تابلوی بدفرمی الندان نوشته بود، تا دروازه جنگلبانی طی کردیم. این بار از در گذشتیم و ادامه مسیر حدود ۱.۵ کیلومتر هم تا دریاچه گذراندیم. تا آخرین لحظه رخ نشان نمیداد تا بالاخره به ورودی آن رسیدیم.

آفتاب زیبایی روی دریاچه پهن شده بود. قایق های پدالی روی دریاچه فرصتی بود تا گشتی داخل دریاچه داشته باشیم.

اطراف دریاچه درختان انجیلی به وفور به چشم می خورد که ,واقعاً زیبایی پاییز بخش زیادی را مدیون این مداد رنگی زیبای طبیعت است. از دور درختان جالبی داخل آب دیدیم که منظره خزان زده فوق العاده ای داشت.

درخت سرو‌ تالابی بودند که تا آن زمان ندیده بودم. نمی دانم از کجا آمده اند ولی آیا با اکوسیستم اینجا همخوان است؟!

اطراف دریاچه چند اتاق برای اجاره دادن وجود داشت که میشد شبی را در آنجا سر کرد.
وجود این دریاچه زیبا فرصتی بود برای یک روز زیستن و لذت بردن در طبیعت جنگل های هیرکانی…