پا بر رکاب تا دژ کرشاهی(متین آباد، استان اصفهان)

همیشه یک شعار داریم که می گوییم مقصد بهانه است، رفتن رسیدن است. سفر به قلعه کرشاهی و رکاب زنی تا از متین آباد تا قلعه کرشاهی در واقع سفری بود که تمام مسیر را لمس کنیم و از دوچرخه سواری در دشت لذت ببریم و در انتها با دیدن قلعه کرشاهی سفر را تکمیل کنیم. دژ زیبایی که این روزها با فرو ریختن یکی از برج هایش زخمی بزرگ بر آن ایجاد شده که امیدوارم هر چه زودتر مرمت شود.

پنجشنبه ۲۹ آبان ۱۳۹۹: صبح نه چندان زود در هوای ابری و آماده بارش تهران، بعد از بستن دوچرخه ها روی باربند آماده راهی شدن بودیم. کمی زمان برد تا با وسواس زیاد از همه جهت دوچرخه ها را مهار کنم و بالاخره ساعت نزدیک ۱۰ بود که راهی شدیم. مقصد شب، اکو کمپ متین آباد بود که از همه نظر مناسب یک سفر با آرامش بود. قبلاً هم مجموعه اکو کمپ متین آباد را تجربه کرده بودیم و از کیفیت آن بسیار راضی بودیم. بعد از گذر از قم و کاشان، خروجی بادرود را طی کردیم و ساعت حوالی ۱۴ در یک ظهر خنک پاییزی رو به روی درب ورودی اکوکمپ متین آباد بودیم. نگهبان مجموعه تماسی با پذیرش گرفت و جواب منفی بود. چادر خالی موجود نبود یا رزرو بود. نا امید نشدیم و جلوی درب مجموعه ناهار را خوردیم و مشغول بستن صندلی کودک سهند بر روی دوچرخه خودم بودم که یکی از نگهبان ها من را صدا زد. جلو رفتم و گفت که مشکل حل شده و می توانم برای گرفتن چادر به دفتر بروم. خبر خوبی بود. چون دوست داشتیم در محوطه باشیم و این برای سهند پسر سه ساله مان هم خیلی جذاب تر بود تا این که بیرون مجموعه خودمان کمپ بزنیم. مجموعه متین آباد برای اقامت هم سوییت و اتاق دارد و هم چادر. چادرها مجهز به کرسی برقی و هیتر هستند که برای فصل های سرد ضروری است.

بعد از گرفتن چادر و هماهنگی های خاص خودش، آماده رکاب زنی بودیم. برای عصر از قبل، مقصد تپه شنی در نزدیکی اکو کمپ را داشتیم. جاده ای کوتاه به طول دو کیلومتر مسیر ما بود. کسی در جاده نبود. اوایل جاده را سرعتی طی کردیم ولی از اواسطش بخاطر شن رکاب زدن خیلی سخت بود یا اصلا نمیشد. به هر ترتیب کمی بعد رسیدیم و دوچرخه ها را گذاشتیم تا بالای تپه کوتاه رفتیم و برای سهند هم دوچرخه سواری هم رمل شنی بسیار جذاب بود.

کاملا غروب بود که برگشتیم و از اتمسفر زیبای منطقه در کنار بیابان لذت می بردیم. تزیینات زیبای مجموعه متین آباد و هماهنگی با طبیعت یکی از نکات ارزشمند مجموعه است. چراغ فانوس های کم نوری در کنار بوته تاغ مسیر را نشان می داد و یک شب پرستاره را در پیش داشتیم.

جمعه ۳۰ آبان ۱۳۹۹: بعد از بازی سهند در زمین بازی جالب اکو کمپ متین آباد، ساعت هشت بود که برای صبحانه به رستوران رفتیم و ساعت حدود ۹ بود که پا بر رکاب به سمت روستای متین آباد رفتیم. خیلی زود جاده شنی از اکو کمپ تا روستا را طی کردیم و به روستا رسیدیم.

در ابتدای متین آباد سه دوچرخه سوار را در کنار بلوار دیدیم که مشغول صبحانه بودند.  حدس زدم که آنها هم کرشاهی می روند. یکی از آنها رکاب زد و با هم تا سر جاده قلعه رفتیم. آقا مجید دوچرخه سوار اهل کاشان بود. کمی خوش و بش کردیم و برگشت تا با دوستانش بیاید. انرژی ها که نزدیک است چه ها که نمی کند. خیلی زود صمیمی شدیم. از آقا مجید شنیدیم که بچه های تور گشتا هم از تهران در راهند وکمی بعد در اوایل مسیر در تاغزار ها بود که مینی بوسشان با دوچرخه هایشان روی باربند که از تهران می آمد از ما سبقت گرفت. آنها قصد داشتند ۱۰ کیلومتر آخر را رکاب بزنند. خلاصه آن روز، برای همه روز کرشاهی بود.

جاده خاکی در میان تاغزار ها گاهی با قشر شن پوشیده و حرکت سخت و گاهی پیاده تا اینکه تاغزار ها تمام شد و شن هم تمام شد. اوایل جاده سفت بود. علی رغم سربالایی بودن رکاب زدن خوب بود ولی در کل مسیر تا قلعه یک شیب ملایم رو به بالاداشت و نکته سختش سنگ ریزه بود که سرعت را می گرفت و رکاب زدن برای من که سهند را در ترک داشتم کار را سخت تر می کرد و بیش از حد انرژی می گرفت. سهند و صندلی اش تقریباً ۱۷ کیلویی می شدند.

هوا در ظهر خوب بود و هر چه روز پیش می رفت آفتاب نقش گرمایشش کمتر می شد. لباس سهند هم کم بود و من هم نگرانش بودم. با حرکت آهسته حوالی ساعت ۱۳ بود که دژ کرشاهی و قنات زیبایش رخ نشان دادند.

بچه های تور و دوستان کاشانی همه آنجا بودند و پس از خوش بش، گشتی در باغ انار کنار کاریز  زدیم. مهسا و سهند زودتر به حیاط دژ کرشاه رفته بودند و من هم به آنها پیوستم. موقع ناهار هوا ابر شد و سرد. یک ساعتی استراحت داشتیم و نگران برگشت بودم ولی سرازیر ممتد در بازگشت یاری رسان بود و با سرعت تمام برگشتیم. چند باری در راه توقف داشتیم و با دوستان اهل کاشان گپ می زدیم تا اینکه قبل از متین آباد سهند که حسابی سردش هم شده بود هوس شن بازی داشت. توقفی داشتیم و قبل از غروب در متین آباد بودیم. آقا مجید و دوستانش مشغول جوش آوردن آب در شامورتی بودند و مجددا با هم گپ زدیم و چای را با هم خوردیم. سخت بود از هم دل بکنیم ولی راه تا تهران به ما فشار می آورد. ماشینمان در کمپ متین آباد بود و در تاریکی کیلومترهای آخر را طی کردیم تا به ماشین برسیم. سکوت و نسیم خنک در محوطه کمپ نمی گذاشت دل بکنیم. مهسا و سهند داخل رفتند و من مشغول بستن وسفت کردن دوچرخه ها روی باربند در تاریکی بودم. آقای بابایی نگهبان مهربان و محترم مجموعه متین آباد با چراغ قوه گوشی اش کمک کرد تا راحت تر ببینم. هر چند ساعات آخر شب به تهران میرسیدیم ولی اصلا مهم نبود. به کافه مجموعه رفتیم و یک چای و شیرینی سفارش دادیم. با شروع حرکت ابرهای اسیر کوهستان کرکس هم شروع به بارش شدید کردند و کل مسیر را تا تهران با بارندگی برگشتیم.

نکات پیمایش دوچرخه سواری:

مسیر ازروستای متین آباد تا دژ کرشاهی ۲۵ کیلومتر خاکی و سربالایی است که در طول مسیر ۵۰۰ متر ارتفاع می گیرد. ارتفاع در ابتدای مسیر ۹۸۰  و در انتهای مسیر ۱۴۸۰ متر از سطح دریا است.

برای آشنایی بیشتر با مسیر فایل GPS را در Wikiloc دنبال کنید.