از الیگودرز تا خرم آباد، سفر در زاگرس(استان لرستان)

اصلا قصد عبور از جاده الیگودرز به خرم آباد از مسیر شول آباد و سپید دشت رو نداشتیم. هدف اطراف خرم آباد بود. ولی بعضی وقتا یه عکس یا فیلم آدم رو محو خودش میکنه و دیگه هیچ چیز غیر از اون نمیتونه راضیت کنه. اون تصاویر از آبشار بلندی به اسم برنجه بود که ۲۴ ساعت بعدش خودمون رو در روبه روش میدیدم.

نیمه اردیبهشت، ساعت از ۱۸ گذر کرده بود که تهران شلوغ رو ترک میکردیم. قصد رسیدن به الیگودرز رو داشتیم و مسیر اراک خمین الیگودرز رو انتخاب کردیم و بالاخره بعد از توقف های مختلف ساعت یک شب، در جایی کنار سد و روستای خان آباد در مسیر الیگودرز به شول آباد، به مکانی به نام اقامتگاه بومگردی سام رسیدیم. هدف فقط خوابیدن و به صبح رساندن شب بود و قصد کمپ نداشتیم و متحمل هزینه ای بیشتر از انتظار برای این اقامت شدیم.

موقعیت اینجا طوری بود که چشم انداز خوبی به اشترانکوه داشت. تقریبا ساعت از ۱۰ صبح گذشته بود که با رخوت زیاد راهی جاده شول آباد شدیم.

از اولین روستاهای مسیر به اسم “چشمه پَر” خرید نان و اقلام صیفی کردیم و مسیر را با ویوی زیبای اشترانکوه ادامه دادیم.

ارتفاع کم کم زیاد می شود و زمانی که به گردنه میرسیم ارتفاع تقریبا ۲۹۵۰ متر است. برف های کنار جاده در وسط اردیبهشت خود گویای سرمای این منطقه است.

هدف های ما برای این روز رسیدن تا روستای گریت است و سر راه آبشار های چکان، برنجه و گریت قرار دارد و کلی منظره استثنایی. اطلاعات راجع به این مسیر خیلی کم بود و در اینترنت و نقشه ها خیلی از چند و چون و کیفیت مسیر چیزی پیدا نشد. مسیر در همه جا آسفالته است و به راحتی تا خرم آباد میتوان رسید. جاده باریک، کوهستانی و پر شیب است ولی کیفیت جاده مطلوب است.

از گردنه که به پایین سرازیر می شویم تفاوت ها به شدت زیاد می شود. هوا بسیار دلچسب و تک تک بلوط ها نمایان می شوند و همه جا سبز. آنقدر پایین می رویم که به دره رود “آب زز” می رسیم و ادامه مسیر کنار این هیبت زیبای طبیعت.

جاده خلوت و دور از مراکز و جاده های اصلی… شاید برای ما لذت بخش باشد و برای ساکنین سخت و اجبار…

از کنار روستاهای نصرآباد، دستگرد، بهارکار و سربیشه می گذریم تا به شول آباد نزدیک شویم. هدف های ما در اینجا آبشار چکان و برنجه است. اول به سمت شول آباد می رویم و با راهنمایی محلی ها از آنجا به سوی پیرامام راهی می شویم.

بعد از رسیدن به نزدیکی آبشار می بایست ماشین را پارک کردو پیاده ادامه داد. اینجا محل مناسبی برای صرف ناهار است.

پس از آبشار چکان مقصد ما سپید دشت و گریت است. دوباره راهی جاده اصلی شده و شول آباد را جا میگذاریم. جاده ارتفاع می گیرد و دره های عمیق زاگرسی را در پیش داریم. تا اینکه در ادامه جاده تا عمق دره دز پایین می آید و در کنار دز نشانه از رسیدن به سپید دشت و خط آهن سراسری است.

با گذر از خیابان های باریک سپید دشت و ارتفاع گرفتن از عمق دره به دشت های زیبای کشت شده می رسیم. ۲۷کیلومتر بعد از سپید دشت در سمت چپ یک مسیر فرعی ۴ کیلومتری به سمت گِریت می رود. آبشار های گریت قبل از روستا هستند و معمولا تا غروب آفتاب منطقه شلوغ است. با خوش شانسی در گریت خانه ای برای شب مانی پیدا میکنیم. چشم اندازهای گریت بسیار زیباست. فردا صبح با ادامه جاده به سمت خرم آباد سفر ما هم تمام می شود…

نکاتی در ارتباط با این سفر:

• جاده الیگودرز به خرم آباد از مسیر سپید دشت یک جاده فرعی محسوب می شود و بزرگترین مراکز جمعیتی بین راه، شول آباد و سپید دشت است که امکان تهیه مواد غذایی از مغازه ها و سوخت گیری خودرو مهیاست. این جاده تماما آسفالت است و مجموعاً ۲۲۰ کیلومتر است.
• سعی کنید جاده را در روز طی کنید تا از مناظر زیبای آن لذت ببرید و خطر رانندگی در شب را نداشته باشید.
• امکان کمپینگ در بسیاری از نقاط اشاره شده در مسیر وجود دارد.
• این جاده از مناطق بکر زاگرس می گذرد که رعایت نکات محیط زیستی بسیار با اهمیت است.

برای آشنایی بیشتر با مسیر جاده ای و جاذبه های اشاره شده فایل gps را در wikiloc ببینید.