هرچه بگویم از حال و هوای گزناچال در اواخر پاییز کم گفته ام، مکانی خالی از سکنه بالاتر از جنگل های انبوه و مشرف به منطقه ای وسیع که در این موقع از سال خانه های خالی و سکوتی عجیب را میزبان است. باید فرصتی باشد تا ساعت ها قدم زد و شاید شب را هم ماند در کنار آتش و این وهم شگرف.
پیشنهاد دوتا از دوستان و هوای آفتابی پاییز امسال مارو راهی جاده چالوس کرد که بریم، بریم تا برسیم به دریا و بعدش جنگل های پاییزی تنکابن، هدف ما فلکده است، در قلب جنگلهای دوهزار که با به اوج رسیدن پاییز، دلبری رو هم به اوج خودش رسوندن. البته الان که دارم این متن رو می نویسم منطقه مازندران با برف و سرمای شدید و قطع گاز و برق و بحران سرما و شرایط زمستونی رو بروست.
