از دریاچه سیاهرود به روستای لزور(ارجمند، استان تهران)
مسیرهای مرتفع، درکنار آب و خنک تمامی ویژگی هایی که یک سفر تابستانه طبیعت گردی نیاز دارد را به همراه دارند. مسیر تنگه ای به نام تنگ لاسک یا میشینه مرگ یا لزور ما بین روستای لزور و سد سیاهرود هدف سفر ما بود که در میانه مرداد انجام شد.
تصمیم ما پیمایش مسیر تنگه ای از سد سیاهرود به سمت روستای لزور بود. به همین سبب از روستا به مقصد سد سیاهرود نیسان کرایه کردیم که با توجه به تعداد کم ما، هزینه بالایی را متقبل شدیم و البته چاره ای هم نبود چون قصد اجرای برنامه را داشتیم.
آقای اسفندیار راننده وانت، صاحب یک مغازه خوار و بار فروشی رو به روی نانوایی لزور، با تماس ما، به موقع خود را رساند. مسیرخاکی ۱۵ کیلومتری تا سد سیاهرود تقریباً یک ساعت زمان می برد. در طول مسیر به علت تعطیلات چند روزه، خودروهای زیادی دیده میشد که همگی قصد سیاهرود را داشتند. مسیر در ابتدا سربالایی های تندی داشت و اگر بارندگی نباشد تقریبا هر خودرویی قادر به عبوراز آن است. زمانی که به سد سیاه رود رسیدیم آنجا مملو از ماشین بود و صدای موسیقی ناهنجار از یک اقلیت فضای نامطلوبی راساخته بود.
ناهار را خورده و پس از یک ساعت توقف حوالی ساعت ١۵ به سمت تنگ لاسک راهی شدیم. دریاچه سد سیاه رود کوچک است ومحیطش تقریبا ۵۰۰ متر است و در ارتفاع ۳۰۰۰ متری است. دیواره سد بتونی تقریبا ١٠ متری می شود. از کنار دیواره، پایین رفتیم و بعد ازچند پله و پایین آمدن از دیواره، که تقریبا ساده است، وارد تنگ شدیم. در داخل تنگ تالاری از گیاهان زیبای زبان طلا خوش آمد می گفتند و اصلا دوست نداشتم آنجا را ترک نکنم. کمی پونه هم چیدیم که به چشمه معجز که رسیدیم چای پونه بزنیم. ١٠ دقیقه بعد، درست دردشت معجز بودیم.اول به دو چشمه کوچک رسیدیم و بعد به چشمه بزرگ معجز که اطرافش سنگچین است رسیدیم. فضای جالب اینجا یکساعت توقف دیگر را برای ما رقم زد و چای و پونه حسابی سرمستمان کرد. حرکت ابرهای سیاه به سمت قله میشینه مرگ و پیش بینی باران عصرگاهی، تنها عامل تسریع در حرکت ما بود. مسیر حرکت در راستای مسیر آب است که حالا رودخانه ای از آب چشمه معجز است.
در طول مسیر بیشتر جاها پاکوب کسیر واضح است ولی در بعضی بخش ها باید از روی سنگ های بزرگ مسیر پیدا کرد یا از شیب های تند سنگی کنار آب گذر کرد و برای من که سهند را درکوله پشتی حمل کودک همراه داشتم کمی ریسکی بود. ولی به کمک باتوم ها و دقت گذر کردم. طول مسیر تنگ بقدری زیبا و متنوع است که اصلا خسته کننده نیست. اولش که دریاچه سیاهرود است بعد ازآن دشت و معجز چشمه و بعد تنگ و رودخانه و شبیه آبشار و بعضی جاها کاملا تنگ را آب گرفته شبیه تنگ واشی باید از آب عبور کرد و در انتها باغ های لزور. در طول مسیر بایستی بارها از میان آب گذر کرد و آن روز ابری هوا هم خنک بود و گذر از آب سرد در مرداد ماه لرز را به تن می انداخت. من با یک کفش سبک ورزشی مسیر را طی کردم که تعادل و اصطکاکم خوب باشد و از رود هم با آن می گذشتم. اما صندل خوب مثل صندل های neeko و Teva هم گزینه های مناسبی هستند. اما اگر. کفش کوه می پوشید در عبور از آب مشکل خواهید داشت و باید ازپا در آورید. بخشی از مسیر در حدود ٢٠٠ متر تنگ را کاملا آب گرفته و مسیر خشکی ندارد. ارتفاع آب در داخل تنگ تقریبا از زانو پایینتر است.
بعد از عبور از بخش های چالشی مسیر، در خان آخر مسیر، چای و پونه دوم را هم زدیم و با دو پسر که برای چند روز کمپینگ از سمت لزور شروع کرده بودند، خوش و بشی کردیم. مسیر تا سد را به آنها توضیح دادیم و ادامه مسیر به سمت لزور را از آنها پرسیدیم. دیگر ابرها آماده بارش بودند و با اتمام تنگ و رسیدن به جاده خاکی بغض آسمان ترکید و بارید. راه باغی را بلد نبودیم و مسیر جاده خاکی را که مسیر خوبی بود در باران تا لزور آمدیم. سر و کله مدنیت پیدا شد بود و با فضای خاص تنگ فاصله زیادی داشت. غروب بود که خود را در وسط لزورمیدیدم.
نکاتی در مورد این پیمایش:
زمان لازم برای پیمایش مسیر تقریباً ۴ ساعت است. این مسیر هموار نیست و در طول مسیر از سنگهای بزرگ و رود باید گذر کنید. البته پیمایش آن سخت نیست ولی باید آمادگی ذهنی داشته باشین.
اختلاف ارتفاع بین لزور و سیاه رود ۶۲۰ متر است. و طول مسیر ۸٫۵ کیلومتر است. منبع آبی آشامیدنی بین مسیر فقط چشمه معجز در نزدیکی سدسیاهرود است ولیکن کل مسیر در کنار رود است.
در صورتی که قصد داریم پیمایش را یک طرفه انجام دهید و جاده خاکی لزور-سیاهرود را با وانت طی کنید می تواند با آقای اسفندیار٠٩١٢٠٢٣۵٣۴٩ هماهنگ کنید.
با توجه به ارتفاع منطقه و خنکی آب، فصل تابستان برای پیمایش این مسیر توصیه می شود.
برای کمپینگ دریاچه سیاهرود و دشت معجز مناسب هستند و در طول مسیر جاده ای به سمت لزور پارک ورودی شهر ارجمند فضای آلاچیق دار مناسب کمپ دارد.
برای آشنایی بیشتر با مسیر فایل GPS در wikiloc قرار داده شده است.
هر بار که به نقطه ای از ایران سفر می کنم، بزرگی و تنوع این سرزمین مدهوشم می کند… ایران تمامی ندارد…