تنگ بستانک، بهشت گمشده(کامفیروز، استان فارس)

نام بهشت گمشده را که می شنوی ناخودآگاه مشتاق دیدن آن هستی… نهر های روان و سایه سارهای خنک در منطقه ای با تابستان گرم و خشک… ولی آنچه که به نظر آمد، تکه ای از بهشت بوده که روز به روز در حال گمشدن است… با این وجود زیبایی های خاص این منطقه، هنوز گردشگران را از شهرها و استان های مجاور به سوی خود می کشاند. تنگ بستانک(Bostanak) یا بهشت گمشده در ۵ کیلومتری کامفیروز از توابع مرودشت واقع است. کامفیروز در دشتی حاصلخیز که این روزها به شالیزارهای وسیع تبدیل شده بوده و جنوب آن ناحیه ای کوهستانی است که این شکاف سرسبز معروف در آنجاست.

بهشت گمشده فارس از مسیرهای مختلفی قابل دسترس است. مسیری که برای ساکنین شمال استان فارس رایج است از اقلید گذشته و با پیش گرفتن جاده یاسوج و گذر از شهر آسپاس به دوراهی رسیده که مستقیم یاسوج و سمت چپ جاده مرودشت است.

با پیش گرفتن مسیر مرو دشت جاده از این به بعد حال و هوایی دیگر دارد از سویی شالیزار و از سویی دیگر وارد جنگل های بلوط می شوید و در ادامه با گذر از کنار سد درود زن به کامفیروز می رسد.

خوشبختانه تابلوهای راهنمای منطقه گردشگری بهشت گمشده در طول مسیر به چشم می خورد. مسافت اقلید تا کامفیروز  در حدود ۱۴۰ کیلومتر است.

در ابتدای منطقه پارکینگی وجود دارد که با توجه به حجم بالای گردشگر در روزهای آخر هفته بسیار شلوغ و گاه بینظم است و ممکن است جلوی ماشین ها پارک کرده و راه خروج را هم ببندند. ابتدای مسیر تا آبشار کف سازی شده است و پس از عبور از پل، مسیر از زیر درختان و بستر پهن و رسوبی رودخانه عبور می کند که صحنه های بسیار چشم نوازی است.

به نقل از محلی ها حجم آب زمانی بسیار بالا بوده و کل بستر را فرا می گرفته است. در طول مسیر دو لوله فلزی ۶ اینچ به چشم می خورد که لوله انتقال آب روستاهای پایین دست است که از سرچشمه تنگ بستانک کشیده شده است.

با ادامه مسیر پس از طی ۲٫۷ کیلومتر به سرچشمه می رسیم. آب فراوان و محل کمپ مناسب، ما را به اطراق کردن تشویق می کند. اینجا یک دو راهی است. سمت راست تقریبا تنگه رو به اتمام است و با عبور از دامنه در یک پاکوب مشخصی ابتدا باغ های سیب و گردو و سپس خانه های روستای جیدرزار(Jiderzar) دیده می شود.

روستایی با اهالی خونگرم و با محبت که راه جاده ای آنها از سوی سپیدان است و تردد محلی آنها همین مسیر تنگ بستانک است. بعضی از بچه های روستا در این مسیر با حمل بار مسافران با چارپایان مشغول هستند و بقیه به دامپروی و باغداری.

راه سمت چپ از محل سرچشمه ادامه تنگه است و ابتدا یک جاذبه طبیعی پیش روست. محلی که آب در آن جمع شده و مانند استخر است. این مکان به استخر ۹ متری معروف است که عمق آن حدود ۳ متر به نظر می رسید. شیرجه های دوستان در آن هم دیدنی است. این استخر زیر یک طاق سنگی است و از این جهت بسیار چشم نواز است.

با عبور از بالای طاق حالا تنگه چهره زیباتری از خود نشان می دهد. بستر خشک رسوبی و درختان چنار و گردو. دیواره های سبز در طول مسیر مشهود است.

آب رونده در این ناحیه بسیار کم شده و دیگر در سطح جریان ندارد. ولی آب چشمه های بالادست از زیر بستر عبور کرده و به استخر و سپس به پایین دست می ریزد.

با طی مسافتی در حدود ۲۰ دقیقه در عمق سکوت و آرامش تنگه به پایان می رسد و دامنه کوه با جنگل انبوه بلوط پیش روست. برعکس نواحی پایین دست بهشت گمشده این قسمت از تنگه بسیار خلوت است و در زمان بازدید ما تنها کسانی بودیم که در اینجا حضور داشتیم.

و در نهایت متأسفانه بهشت گمشده زخم های زیادی از گردشگری به خود دارد. شکستن شاخه ها، ریختن زباله و … تنها نمونه هایی از آن است. خشکسالی و برداشت های آب از بالادست طراوت را از تنگه بستانک گرفته است.

برای آشنایی با مسیر اقلید به تنگه بستانک و پیمایش تنگه فایل های GPS در Wikiloc قرار داده شده است.

مطالب مرتبط:

تنگ براق(سده، اقلید، فارس)