پارک ملی بوجاق(کیاشهر، استان گیلان)
تالاب بوجاق از گنجینه های زیست محیطی استان گیلان می باشد که همه ساله با شروع فصل سرما میزبان پرندگان مهاجر می باشد. تالاب بوجاق که در زمره پارک های ملی ایران و مناطق حفاظت شده می باشد در جوار بندر کیاشهر و بندر زیباکنار قرار دارد. این منطقه توسط دو پاسگاه محیط بانی بوجاق و پاسگاه محیط بانی سفیدرود حفاظت می گردد. دسترسی به محیط بانی بوجاق از طریق بندر زیباکنار امکان پذیر می باشد.
پس از هماهنگی های لازم با اداره محیط زیست گیلان و جناب آقای زراعتی مدیریت محترم پارک ملی بوجاق، گروه ۵ نفره ما در تاریخ ۱۲ دی ماه ۹۲ بعد از اقامت شبانه در لاهیجان ساعت ۶ صبح عازم بوجاق گردید.
با توجه به شرایط جوی نا مساعد که از آغاز صبح بر منطقه حاکم شده بود، انتظار یک برنامه سخت در پیش میرفت. با این وجود انگیزه بالا مانع از هرگونه نا امیدی بود. با رسیدن به زیباکنار و همراه شدن با جناب آقای صیادی محیط بان محترم پارک ملی بوجاق وارد منطقه و پاسگاه محیط بانی بوجاق شدیم. شروع بازدید ما دیدن تالاب از فراز برج حفاظت بود که باد شدید حاکم بر منطقه و مه شدید خود گویای همه چیز بود. دریای طوفانی ، باد شدید و بارش ریز باران پذیرای ما در پارک ملی بوجاق بود. آبگیر روبه روی پاسگاه که به گفته آقای صیادی همیشه شاهد حضور پرنده بود هم امروز خالی بود.
با وجود شرایط سخت جوی و نداشتن خودروی مناسب(هرچند که در آن شرایط خودروهای دودیفرانسیل هم از پس گل و لای بر نمی آمدند) برای دیدن پرندگان مهاجر تصمیم بر آن شد که به جای گذر از عرض منطقه، با ماشین خودمان نوار ساحلی را طی کرده و سپس پیاده خود را به قلب تالاب برسانیم. به کمک آقای صیادی و مرتضی زیبا چهره محیط بانان عزیز بوجاق با طی نوار ساحلی و پارک کردن ماشین در نزدیکی دریا و خداحافظی با محیط بانان، مسیر خود را آغاز کردیم.
با طی مسیری به طول تقریبی ۲ کیلومتر انبوه پرندگان از فاصله ۳۰۰ متری مشاهده گردید. بارش باران و وزیدن باد در منطقه عینک را که به کلی از کار انداخته بود و پیشروی در آب که حالا ارتفاعش تا نزدیک زانو میرسید سخت شده بود.
دوربین های دو چشمی هم که می بایست مدام پاک میشد و کار به جایی رسید که دیگر دستمال خشکی باقی نماند! در این شرایط استفاده از دوربین عکاسی و فیلمبرداری هم بسیار سخت شده بود. در حدود ساعت ۱۱ با توجه به وضعیت باران و سرمای هوا و عدم کارایی دوربین ها تصمیم به خروج از منطقه گرفتیم.
با وجود تمامی شرایط سخت حضور دوستان عاشق طبیعت و حمایت محیط بانان زحمت کش این پارک تجربه شیرین برای ما به جا گذاشت. قوهای گنگ و فریاد کش، کاکایی(لاروس) پا زرد، مرغابی ها، اگرت و ماهی خورک زیبا در این سفر میزبان ما بودند.
هر بار که به نقطه ای از ایران سفر می کنم، بزرگی و تنوع این سرزمین مدهوشم می کند… ایران تمامی ندارد…
مهندس روز خوبی رو انتخاب نکردی …
😉