چندسالی هست که وقتی بوی سنبل و سبزه توی خیابونای شهر میاد، من هواییه طبیعت جنوب ایران میشم و امسال هم این شانس رو دارم که برم، برم به مناطق گرمسیری یکی از استان های ناشناخته این مملکت، جایی که چندباری فقط قبلنا اسمشو توی کتاب جغرافی مدرسه خوندم.
منطقه بویر احمد گرمسیری از استان کهگیلویه و بویر احمد مقصد پر جاذبه ماست دلم داره تاپ تاپ میزنه الان که توی اتوبوسم…
رفتن به سواحل خلیج فارس یا بهتر بگم آبهای جنوب همیشه جز سفرهای مورد علاقه من بوده، فصل سفر به جنوب دقیقا موقعیه که آدم حالش از آب و هوای کلانشهر ها بهم میخوره و ترافیک سنگین هم مزید بر علت شده، از وارونگی فرار میکنی، میری جایی که هواش هوایت میکنه و دریاش دریاییت…
منطقه نایبند استان بوشهر قدیمی ترین پارک ملی دریایی ایران محسوب میشه…
باور کردن اینکه همچین فضایی در دل بیابان بوجود آمده باشد، بسیار دشوار است. اما این واقعیت محض است. باغ شازده ماهان به واقع یکی از شاهکارها میان باغ های ایرانی است. باغی که قدمت آن به دوره قاجار بر می گردد.
یکی از جذاب ترین مناطق ایران بی شک دشت لوت است، جایی که بواسطه هوای مطبوع در نیمه دوم سال میزبان گردشگران است، و مجموعه ای از زیباترین جاذبه ها را برای میهمانان خود به نمایش می گذارد، شهداد در صد کیلومتری شرق کرمان محور گردشگری کویری این منطقه است…
پیشنهاد دوتا از دوستان و هوای آفتابی پاییز امسال مارو راهی جاده چالوس کرد که بریم، بریم تا برسیم به دریا و بعدش جنگل های پاییزی تنکابن، هدف ما فلکده است، در قلب جنگلهای دوهزار که با به اوج رسیدن پاییز، دلبری رو هم به اوج خودش رسوندن. البته الان که دارم این متن رو می نویسم منطقه مازندران با برف و سرمای شدید و قطع گاز و برق و بحران سرما و شرایط زمستونی رو بروست.
نمی دونم اصل ماجرا از کجا شروع شد، فقط اینو می دونم که در زمان مناسب در مکان مناسبی بودم، اواخر مهر، ماه اول پاییز بود که از همهمه و جنجال این تهران لعنتی فرار کردیم و زدیم تو دل این زردا و نارنجیا، که امسال یه کمی زودتر رنگ عوض کرده بودند و با حضور خورشید و یه نسیمی که درختارو مجبور می کرد باله برقصن، دل و میکندن و چرخ زنان می اومدن که برسن به وصال گلهای زعفرون کوهی که پاییز رو بیشتر از باهار دوست دارن.
تجربه عبور از عرض البرز از مبدا روستای ابر شاهرود به مقصد شیرین آباد علی آباد کتول اونم توی روزای کوتاه پاییزی بس فراموش ناشدنی است. دلم می خواست برم و برم که از خستگی له بشم، برای اینکه لمس کنی باید بری جایی که کسی نباشه تکیه بدی به اون درخت بزرگه و باد برگ ریزونت کنه اونوقته که میفهمی پادشاه فصل ها پاییز یعنی چی وگرنه وسط شهرکه چیزی بجز شلوغی و آلودگی و شب نیست…
با خودرو بارها مسیر جاده ای را رفته بودم و برایم لذت بخش بود، اما این بار که با پای پیاده دل به جنگل زدیم فهمیدم هر دوتا طی طریق است”این کجا و آن کجا؟”پیمایش مسیر خلخال به اسالم در بخشهایی آنقدر زیبا بود که گاهی هنوز فکر می کنم رویایی شیرین بوده است، جنگلهای متراکم و ییلاقی زیبا و وهم آلود چنان در ذهن من نقش بسته است که افسوس و سودای سفر دوباره از من دور نمی شود…
تشبیه نقشه ایران به گربه نشسته، یکی از زیباترین تشبیهاتی است که من در خاطر دارم، گوش ها و حتی صورت این گربه ی دوست داشتنی در طول تاریخ همواره بین روسیه، ترکیه و ایران دست به دست شده است، و در حین این بده بستان های گاها خونبار تبادل تاریخی و فرهنگی هم بوجود آمده است، کلیساهای شمال غرب ایران حاصل همین مبادلات فرهنگی هستند که از سال ۲۰۰۸ به ثبت جهانی رسیده اند…
استان اردبیل همیشه برای طبیعت دوستان وسوسه انگیز است، هوای بهار که رو به گرمی می رود، برای خنکای این خطه دل دل می کنم، اینبار مقصد ما ابتدا شهرستان مشکین شهر و بعد شهرستان گرمی (Germi) است از سایت باستانی شهر یری و پل معلق مشکین شهر و مقبره شیخ حیدر دیدن کردیم و در مرز جمهوری آذربایجان در روستای خان کندی طبیعتی بکر را به نظاره نشستیم.
در یکی از شبهای زمستانی در اوج ترافیک تهران، رادیو برنامه ای توصیفی از یک روستای منحصر به فرد در جنوب شرقی ایران پخش می کرد، توصیفات عجیبی از منظره اقیانوس و رمل های کویری به علاوه ی نخل های سر به فلک کشیده،مجری چنان از ساحل زیبا و تمیزش داد سخن گرفته بود که سنگینی ترافیک را به کل فراموش کردم و با پرواز چارتر یکطرفه در عالم خیال در سواحل دریای مَکُران و روستای درک( Darak) فرود آمدم…
از زمانی که صحبت سفر به سیستان و بلوچستان پیش آمد، سودای دیدن گاندو در طبیعت، بزرگترین انگیزه ام بود، هرچند که بعدتر آنقدر اتفاق زیبا افتاد که گاندو به حاشیه رفت، در ادامه حرکت رو به جنوبمان در سیستان و بلوچستان از ایرانشهر راهی سرباز شدیم، جایی که به زعم همه بهشت طبیعت گردان است، مخصوصا با آن باغهای میوه اش که “هوش از سر و طاقت ز دل و تاب و توان برد”…
سفر به استانی که تقریبا به اندازه مجموع سه کشور جمهوری آذربایجان، ارمنستان و گرجستان وسعت دارد، آنهم در زمانی کوتاه، سخت و مستلزم صرفه نظر کردن از برخی جاذبه هاست، از زاهدان به سمت مرز میرجاوه حرکت کردیم و طبق برنامه شب باید به خاش برسیم، دیدنی های این مسیر، زیاد و وقت ما اندک، بنابراین ما علاوه بر گشت کوتاهی در شهر میرجاوه، غار لادیز و گورستان هفتاد ملا را برای دیدن گلچین کردیم، و در آخر هم سری به روستای سنگان شهرستان خاش و سرو کهنسال آن خواهیم زد…
طی کردن مسیر تهران تا کرانه های خلیج فارس آن هم با اتوبوس، در نوع خودش جذاب بود، سفری به استان بوشهر که در صنعت گردشگری کمتر شناخته شده است و بیشتر در صنایع سنگین و آن هم صنعت گاز و پتروشیمی شهرتی جهانی دارد. بندر سیراف که فعلا از هیاهوی آلوده کننده صنعت گاز در امان مانده است، پتانسیل بالایی در گردشگری به خصوص در نیمه دوم سال که هوای جنوب بهاری است دارد.
جایی کمتر شناخته شده در بین مسافران ایرانی که به لحاظ امکانات و جاذبه ها حتی می توان چند روز را در آنجا سپری کرد، روستای خرانق که مرکز بخشی به همین نام است، به راستی لذت و آرامش سفر را در اوایل زمستان به ما هدیه داد.
روستا گردی پاییزی آنهم در منطقه کویری ایران با آن همه جاذبه شناخته شده و نشده، قطعا حال هر سفر دوستی را سر جایش می آورد، منطقه خور و بیابانک که سرآمد جاذبه های منطقه کویری ایران است این روزها بشدت مورد توجه گردشگران ایرانی و خارجی می باشد ما هم از این قافله عقب نماندیم…
جنگل های مازندران در جنوب شرق شهر ساری و در بخش چهار دانگه، دریاچه ای را درون خود جای داده اند که حالا دیگر اسم و رسمی برای خودش دست و پا کرده و حالا دریاچه چورت( Churet) به مقصد گروه های مختلف طبیعت گردی تبدیل شده است.
در سال ۱۳۴۰ مرحوم درویش خان اسفندیار پور ناشنوا و گنگ در اعتراض به وضعیت معیشت واصلاحات ارضی اقدام به برپایی باغ سنگی کرده است، که اکنون سالهاست به یکی از مکانهای گردشگری اطراف سیرجان تبدیل شده است.
استان کرمان با وسعتی تقریبا برابر کشور سوریه در بخش جنوب شرقی ایران قرار دارد. کرمان استانی مرتفع با جاذبه های فراوان است، سرآمد جاذبه های کرمان روستای تاریخی میمند می باشد که هزاران سال است زندگی در آن جریان دارد.
هر سفر یک تجربه است، شاید بر اساس پیش فرض ها جلو نرود ولی مرد سفر می دونه که در هر شرایطی چطوری از سفرش لذت ببره…پیمایش آب بر به قلعه رودخان با اینکه شرایط جوی، جاذبه های بصریشو خیلی کم کرد ولی به جرات می تونم بگم جز ماندگار ترین سفرهای من خواهد ماند…
انگار سفر به ییلاقات گیلان و ارتفاعات اردبیل جز جدا نشدنی خرداد ماه است، امسال دریاچه سوها در اردبیل و آبشار لاتون در لوندویل گیلان ما را به سمت این دو استان زیبای ایران کشاند
