از آبشار نوژیان تا آبشار وارک(خرم آباد، استان لرستان)

سفر به لرستان و آبشارهایش در اردیبهشت، سیال شدن در جریان زندگی طبیعت و چشم اندازهای کوهستان و جنگل های بلوط و جویباران است که چند باری این موهبت نصیبمان شده است. اما این بار سفرمان با حضور کودکان و پیمایش هم پای آن ها بود که به نظر خودم یکی از بینظیرترین تجربه های سفرم در طول این سال ها بود.

سفری سه روزه که به قصد دیدن آبشارهای نوژیان و وارک(Vark) و تجربه اقامت در میان کوه و درختان بلوط بود.

در مسیر آبشار نوژیان

سفرما به لرستان در همراهی سه کودک ۵ تا ۷ ساله بود که با اتوبوس شبانه به سمت خرم آباد در نیمه اردیبهشت ۱۴۰۱ انجام شد. صبح زود آفتاب نزده بود که در ترمینال خرم آباد پیاده شدیم و با یک تاکسی بی معطلی و چک و چونه زدن! به سمت آبشار نوژیان رفتیم. مسیر تقریباً یک ساعتی طول کشید و حدود ۵۰ کیلومتر از ترمینال تا نوژیان بود. ابتدا از جاده کمربندی شهر گذر کرد و سپس وارد مسیر روستایی و بعد در جاده ای که  در منطقه جنگلی بود. جاده آسفالته تقریبا تا پای آبشار نوژیان می رفت. نزدیک ترین روستا به نوژیان روستای سنگ تراشان بود که یک اقامتگاه هم آنجا داشت.

 اولین نمای دور آبشار بسیار خیره کننده بود. هنوز آفتاب روی زمین نزده بود و کمی خنک بود. با بچه ها چایی را آماده کردیم و بساط صبحانه را در کنار رود پهن کردیم. بعد از صبحانه گشت هایی در اطراف زدیم. در آن جا دو آب به هم می پیوستند. یکی آب آبشار بود و دیگری آبی که از بالای تپه با خروش پایین می آمد. کمی هوا گرم تر شد و وقت رفتن کنار آبشار بلند نوژیان بود.

در کنار جاده مغازه ای کوچک و یک دستشویی بود. وسایل را به مغازه دار سپردیم و به سمت آبشار رفتیم. از پای جاده تا آبشار سنگفرش خوبی بود. حوضچه زیر آبشار کوچک بود و حدود نیم متری عمق داشت و برای کودکان بسار جذاب بود. برنامه مان این بود که تا ظهر بمانیم و پس از آن با آقا فتح الله مالزیری مالک اقامتگاه داربلوط هماهنگ کرده بودم که دنبالمان بیاد و ما را به اقامتگاه ببرد. حسابی از آبشار سیراب شده بودیم و منتظر آقا فتح الله بودیم. در جاده و نزدیک آبشار با فردی که به اصطلاح ورودی بازدید آبشار را میگرفت و زیر بلوط بزرگی نشسته بود گپی زدیم. کم کم آقا فتح الله هم با وانت مزدا دوکابین رسید. مرد خوش اخلاق و خوش قول. از نوژیان تا اقامتگاه دار بلوط، مسیر را باید بر میگشتیم تا دو راهی وارک، که به سمت پیر اسد می رفت و بعد خاکی(کوتاه و باکیفیت) می شد و در ادامه به اقامتگاه رسیدیم. در بلندی مسیر چشم انداز هشتاد پهلو حسابی رخ نشان می داد. یک درخت گلابی وحشی هم شکوفه داده بود و حسابی سحر انگیز بود.

راه ورود به اقامتگاه با شیب تندی از جاده خاکی جدا می شد و آقا فتح الله از شرح ساخت آن هم گفت! اقامتگاه ۵ اتاق با معماری بومی شامل دستشویی و حمام داشت و یک سیاه چادر بزرگ هم زده بودند. در میان آنجا ساخت و سازهای نا همگونی هم انجام شده بود که یک ساختمان دوطبقه معماری شهری بود که محل اقامت خود مدیریت و خانواده بود. ای کاش به این شکل ساخته نمی شد و این منظر حفظ می شد.

همه اتاق ها با مسافرین یک گروه پر بودند. پیش تر از آقا فتح الله خواسته بودم برای شب اول که جا ندارد، سیاه چادر را در اختیارمان بگذارد که واقعاً دلچسب تر هم بود. آتش دان کوچک و چای و چشم انداز دره در کنار سیاه چادر فضای با عشقی را نوید می داد.

بلوط عظیمی کنار چادرمان بود. آقا فتح الله می گفت از پدربزرگم شنیده ام که وقتی بچه بوده این درخت بلوط با همین قامت وجود داشته.

 داستان بلوط ها داستان عجیبی است. می بینی کم کم ۵۰۰ سال عمر دارند! یک بلوط بزرگ بالاتر از زمین اقامتگاه بود که خشک شده بود و آقا فتح الله میگفت صاعقه زده.

آقا فتح الله در محل پایین دست کاری داشت و پیشنهاد داد تا ما را تا چشمه “پهلو چنار” ببرد محل با صفایی بود که چشمه خوبی در کنار یک چنار قدیمی بود. چای در آن هوا ابری با نم باران با آب چشمه می چسبید ولی هیچ چیزش را نداشتیم! آقا فتح الله زحمت کشید از چوپانی در آن نزدیکی چای و کتری و قند گیر آورد. تا آقا فتح الله برسد سعی کردم به بچه آتش کوچک ساختن و حفظ کردنش با خرده چوب های روی زمین را آموزش دهم. آتشی کوچکی که نیاز را بر طرف کند و حداقل آسیب به زمین و منابع را بزند.

در برگشت به اقامتگاه آقا فتح الله گروه موسیقی برای مهمانانش دعوت کرده بود که فضای زیبا با موسیقی محلی لری کاملا هماهنگ بود.

در مسیر آبشار وارک

صبح روز دوم که کاملا آفتابی بود را قصد دیدن آبشار وارک داشتیم. آقا فتح الله، راهنما را به نام آقا محسن که از اقوام بود هماهنگ کرد و ماشین خودش را در هم اختیارش گذاشت. پسر خوش قامت و خوش اخلاق که به خوبی منطقه را می شناخت. دختر ۶ ساله اش هم همراه بود. مسیر به این شکل بود که جاده خاکی را باید هفت کیلومتری ادامه می دادیم و در نقطه که تقریباً اواخر جاده بود ماشین را پارک کرده و پیاده ابتدا به درون دره در  سمت راست می رفتیم و در آنجا پاکوب در امتداد دره مشخص بود. پا کوب تا آبشار حدود ۳٫۵ کیلومتر بود. مسیر زیبا و تقریباً هموار. کودکان هم با پای پیاده تمام این مسیر را آمدند و برگشتند و به شخصه به آنها افتخار کردم. آب آبشار به صورت چشمه از چند نقطه به بیرون می ریخت یکی که از بالای کوه می آمد و بر روی سنگها می ریخت و حالت عمودی نداشت. یکی هم در سمت چپ کوتاه ولی آبشاری میریخت در نهایت جمع می شدند و رودی می ساخت و به سمت دره می شتافت. به علت تعطیلی حسابی شلوغ بود و طبیعت گردان بیشتر از بروجرد و خرم آباد برای دیدن این جلوه طبیعت آمده بودند. سایه سارای بلوط و چنار لب آب هم فضای ناهار و چای ما را ساخت. در برگشت بچه ها کمی خسته تر بودند و تشنه حال. در میانه مسیر در نزدیکی پاکوب سمت راست چشمه خوب و یخی بود که حسابی همه مان را سیراب کرد. و ادامه دادند تا به رود و درخت افتاده رسیدیم و سربالایی آخر تا ماشین. در مسیر اقامتگاه آقا… را دیدیم که با دختر کوچکش در زمین شان بودند و تاب بلندی بسته بودند. سهند که تاب را دید بی تاب شده بود. مرد خوش اخلاقی بود که زمینش را آب داد. گردو کاشته بود و کمی راجع به فاصله درخت ها و توضیح میداد. اسم محل را … می گفت که موجب خنده همه مان بود.

راهنمای مسیر آبشارهای نوژیان و وارک

نوژیان:

اگر به صورت خلاصه بخواهم آدرس بدهم، این دو آبشار در نزدیکی خرم آباد مرکز استان لرستان هستند. از کمربندی خرم آباد باید راهی جاده ای شد که تابلو راهنما دارد شد. اگر مستقیم ادامه داده شود مسیر به آبشار نوژیان می رسد. آبشار نوژیان در نزدیکی جاده آسفالته است و تقریباً می شود گفت حدوداً ۵ دقیقه مسیر هموار تا جاده فاصله دارد. نوژیان آبشار به نسبت بلندی است. از مرکز خرم آباد تا نوژیان ۵۰ کیلومتر جاده آسفالته حدود یک ساعت است.

وارک:

اگر چه از نظر جغرافیایی آبشار های نوژیان و وارک بسیار نزدیکند ولی برای رسیدن به وارک بخشهایی از مسیر جاده ای خاکی است و بعد جدود یکی دوساعتی پیاده روی لازم است.

برای رسیدن به وارک دومسیر جاده ای وجود دارد. یکی از سمت منطقه هشتاد پهلو که ما به علت محل اقامتمان آن را انتخاب کردیم و مسیر دیگر از سمت نزدیک به آبشار نوژیان. با ماشین باید ۷ کیلومتر خاکی خوب را طی کرد. سپس ماشین را کنار جاده پارک کرده و پیاده روی را به داخل دره آغاز کرد. پس از عبور از ورد کوجک در مسیر آب پاکوب مشخص است که پس از حدود ۳٫۵ کیلومتر با شیب ملایم از میان جنگل بلوط شما را به آبشار وارک می رساند. در انتهای هر دو جاده باید از شیب دره پاین رفت و در سمت مقابل مسیر را ادامه داد. من مسیر از سمت هشتاد پهلو را پیشنهاد می دهم چون تنوع خوبی داشت و مسیر پیمایش به نسبت هموار و زیبا بود. در میانه آن هم چشمه زندگی بخش بود که حسابی سیرابمان کرد  بخش پیاده روی تا آبشار وارک در حدود ۱٫۵ ساعت است و برای دیدن آبشار وارک در مجموع طی مسیرها(از خرم آباد) و پیاده روی رفت و برگشت حداقل ۸ ساعت زمان لازم است. به عبارتی یک سفر یک روزه از خرم آباد محسوب می شود.

برای اقامت و صرف غذا در اقامتگاه دار بلوط می توانید با آقای فتح الله مالزیری با تلفن ۰۹۱۶۶۶۱۱۹۹۷ و ۰۹۱۶۷۵۰۱۹۴۶ هماهنگ کنید.

برای آشنایی با مسیرهای شده تا آبشارها فایل GPS در Wikiloc قرار داده شده است که پیشنهاد می دهم پیش از شروع سفر آن را مطالعه و بررسی کرده باشید.

آبشار نوژیان از خرم آباد

آبشار وارک از مسیر روستای پیر اسد و هشتاد پهلو