دریاچه فراخین(نوشهر، استان مازندران)

دریاچه فراخین در جنوب شهرستان نوشهر و شمال روستای ویسر درارتفاع ۷۹۰ متری در دل جنگلهای هیرکانی نهان است. ابعاد بزرگترین قطر آن تقریباً ۱۴۰ متری می شود.

در میانه های آبان ۹۸ در طول یک سفر به شمال ایران شبی در شهر نور مستقر بودیم و قصد داشتیم صبح فردا به دیدن دریاچه فراخین برویم. به علت عدم اطلاع از مسیر نوشهر به فراخین ناچارا راه نور به کجور و سپس به سمت روستای پول و ویسر را پیش گرفتیم که راهی بسیار طولانی بود ولی خب زیبایی های پاییزی خود را داشت. در این مسیر از آبشار آب پری، کُدیر، پول و سه راهی کندلوس رد شدیم و پس از یک دور قمری به ویسر و ابتدای جاده جنگلی رسیدیم که اگر میدانستیم که می شود از سمت نوشهر هم آمد این کار را نمی کردیم.

 روزهای کوتاه پاییزی تا چشم به هم بزنی تمام است. از ظهر گذشته بود که بالاخره بعد از توقف های مکرر چشممان به دریاچه با آرامش فراخین افتاد. دور تا دورش را زدیم و نهار مختصر را در اطرف دریاچه خوردیم. دریاچه تقریباً خلوت بود. چند گروه پیش از ما بودند که همزمان با رسیدن ما در حال رفتن بودند. چند راهنمایی به ما در مورد آب و …کردند. در زمان حضور ما یک گروه کوچک به قصد گشت کوتاه آمده بودند و قصدی برای شب مانی نداشتند. عکسهایشان را گرفتند و راهی شدند. 

تنها مهمانان دریاچه دو پسر جوان  نام علیرضا و محسن بودند که چادرشان را از شب قبل در نقطه مقابل دریاچه برپا کرده بودند و ماشین را در ورودی جنگلبانی گذاشته و تا اینجا حدود ۴ ساعت پیاده آمده بودند که به نظرم بسیار لذت بخش بود. این مدل سفر را برای تغییر در سبک زندگی انتخاب کرده بودند. گپ کوتاهی زدیم و اتفاقاً فردای آن روز همگام هم شدیم تا آبشار دارنو را ببینیم.

سکوت، خنکا و رنگارنگ پاییز توصیفم از این لحظه ها بود. دو نفر دیگر هم پیاده آن عصر آمدند و رفتند و تقریباً تا آخر شب که دو نفر دیگر به قصد شب ماندن آمده بودند کسی نیامد. ما هم ۶ نفر و نصفی بودیم و آمده بودیم حداکثر استفاده از اتمسفر جنگل را ببریم.

 زمانی تا تاریکی نداشتیم و از کنار دریاچه به سمت ماشین ها آمدیم و در زمین مسطح کنار جاده کمپ را برقرار کردیم. بعد از شام و استراحت قصد یک پیاده روی شبانه را داشتیم. شب مهتابی بود و بعد از خواباندن پسر کوچکمان سهند و سپردنش به دوستان، با همسرم مهسا مجدد به سمت دریاچه رفتیم. کل مسیر را با احتیاط بدون هد لامپ و فقط با نور مهتاب رفتیم تا از چشمه هم گذر کردیم و لب دریاچه رسیدیم. خیلی تجربه باحالی بود. تکان های لای بوته ها و صداهای جنگل دردل جنگل ترس های کوچک جالبی داشت که به همدیگر نگاه می کردیم و خنده مان میگرفت. کورسوی چادر علیرضا و محسن در سمت مقابل دریاچه را هم دیدیم که دیگر از رفتن تا آنجا که مسیر ناهموار بود منصرف شدیم.

مسیر دسترسی به دریاچه فراخین

دریاچه فراخین از هر دو سوی شمال و جنوب قابل دسترس است و تقریباً مسیر خاکی از هر دو طرف به یک مقدار و یک کیفیت است وبیشتر به این بستگی دارد که مبدا حرکت شما کجاست. البته این را بعدا فهمیدیم و کلی مسیر اضافی رفتیم چون مطالب قابل دسترس دراینترنت بسیار فقیر است.

اگر در شهرهای ساحلی مازندران باشید باید راهی نوشهر شوید و پس از جاده خاکی سربالایی به مقصد می رسید. در طول مسیر چند دوراهی وجود دارد که بایستی دقت کنید و با توجه به تابلوهای راهنمای کوچکی که توسط جنگلبانی نصب شده به سمت فراخین بروید. مسیر آبشار زیبای دارنوهم در همین مسیر قبل از فراخین است.

اگر از سمت تهران، جاده چالوس آغاز کرده اید، پس از مرزن آباد(تقریباً ۵ کیلومتر) در جاده کندلوس وارد شده و پس از طی ۱۳ کیلومتر دیگر از این جاده فرعی وارد فرعی روستای ویسر شده و آنقدر ادامه داده تا به ورودی جنگلبانی برسید. می توانید آدرس دریاچه را جنگلبانی مرور کنید ولی اگر اینکاررا نکردین ۵ دوراهی در پیش روست که تقریبا هیچکدام گمراه کننده نیست و یک انشعاب فرعی هستند. تا اینکه آخرین دوراهی را باید دقت کنید که سمت راست بپیچید(مسیر چپ مسیر نوشهر است).

مسیر خاکی از جهت ویسر به سمت دریاچه ۱۵ کیلومتر است. در سر دوراهی آخر یک رمپ سنگی کوتاه با شیب زیاد وجود دارد که کمی در بازگشت مشکل زاست و تنها روش بازگشتش این است که با سرعت زیاد بالا بیایید که ماشین بالا بیاید.

یک چالش دیگر این است که دریاچه از جاده فاصله دارد و تابلویی نیست و ممکن است آن را رد کنید و متوجه آن نشوید. توقف انگشت شمار ماشین ها در تعطیلات یک نشانه است و نشانه دوم اینکه بعد از یک سرازیری زیگزاگی در کیلومتر۱۴ است که در پایین آن باید توقف کرد و شاید نوشته کمرنگ روی درخت ها در سمت چپ جاده توجهتان را جلب کند. توصیه جدی این است که از فایل GPS  در انتهای گزارش استفاده کنید و بر روی موبایل بریزید تا بدون دغدغه گشت و گذار کنید. اگر از نرم افرار موبایلی Maps.me هم استفاده کنید به راحتی می توانید مسیر یابی کنید. چون مسیر در آن تعریف شده است.

چالش پاییز ۹۸: شاید الان که این گزارش را مطالعه میکنید موضوع برطرف شده باشد. در مسیر نوشهر به فراخین در دو کیلومتر مانده به دریاچه، درخت بزرگی افتاده بود و مسیر مسدود بود و کسانی  از نوشهر آمده بودند تا پشت درختت با ماشین آمده و ادامه را پیاده طی کردند. هر چند با طی مسیر بیشتر از سمت نوشهر می توان به دوراهی مورد اشاره در بالا رسید و از رمپ تند سنگی پایین آمد که البته سواری فقط میتواند آن را برگردد.

نکاتی برای سفر به فراخین

پوشش آنتن در بعضی جاها وجود دارد و کنار دریاچه تقریبا آنتن نبود.

کیفیت جاده خاکی معمولی است. یعنی خوب نیست خیلی هم بد نیست. بعضی نقاط دست انداز دارد که بایستی کلاً با احتیاط طی شود. چرا که مسیر از کنار دره های عمیق جنگلی می گذرد.

دسترسی به آب:
هنگامی که ‌پیاده به سمت دریاچه حرکت می کنید در سمت راست،در مسیر صدای آب روان شنیده می شود که در نقطه ای آب روان از زمین بیرون می زند که قاعدتا آب دریاچه است که از حفره های زمین بیرون می زند. از این آب شفاف می توان برای چای و پخت و پز استفاده نمود. در مورد آلودگی میکروبی آن اطلاعی ندارم و ترجیح این است در شرایط اضطرار حتما جوشانده و سپس آشامیده شود. در مسیر چشمه نقاط مناسبی برای کمپ با زمین هموار وجود دارد. کنار جاده و نزدیک به ماشین هم جوی آب وجود دارد و زمین هموار هم هست.

مثل هر جای دیگر زباله ها را فراموش نکنید که با خود برگردانید. حتی زباله های تر. بدانید که در قلب جنگل های هیرکانی هستید واکوسیستم بسیار حساس است. بدانید اگر جاده خاکی نبود دسترسی به اینجا بسیار سخت بود. پس مراقبش باشیم.

جهت آشنایی با مسیر دریاچه فراخین فایل gps در wikiloc قرار داده شده است.